على (ع) و نشان دادن عالم قبر

 رميله مى‏ گويد: عده‏ اى از اصحاب على- عليه السّلام- پيش آن حضرت رفتند و گفتند: وصى موسى دلايل و نشانه‏ ها و معجزاتى نشان مى‏ داد و جانشين عيسى نيز همان طور. تو نيز اگر چيزى نشان ما بدهى تا قلب ما آرامش پيدا كند، خوب است.

حضرت فرمود: «شما تحمّل ديدن آن را نداريد». ولى آنها اصرار ورزيدند.

حضرت آنها را به طرف خانه‏هاى مهاجرين برد و به آرامى دعا كرد. پرده طبيعت از برابر چشمان آنان كنار رفت، در يك طرف، باغهاى بهشت را ديدند و در طرف ديگر، آتش دوزخ را.

عدّه‏ اى گفتند: (اين) سحر است! سحر است! عدّه‏ اى نيز در تصديق خود، پايدار ماندند و مانند اين معجزات را انكار نكردند و گفتند: پيامبر اكرم فرموده است: «قبر يا باغى است از باغهاى بهشت و يا دخمه‏اى است از دخمه‏هاى جهنم!» ( بحار: 41/ 248، حديث 2.)

 تعليم قرآن، توسط على (ع)

 رميله مى‏ گويد: على- عليه السّلام- شخصى را در حال خياطى و آوازخوانى ديد و فرمود: «اى جوان! اگر قرآن بخوانى براى تو بهتر است».

گفت: خوب نمى‏ توانم بخوانم، دوست داشتم خوب قرآن مى‏ خواندم.

حضرت فرمود: «نزديك بيا» جوان نزديك على- عليه السّلام- آمد و على- عليه السّلام- آهسته چيزى در گوش او گفت كه تمام قرآن در قلب او نقش بست و حافظ كل قرآن شد.(بحار: 42/ 17، حديث 1.)