امام صادق علیه السلام  به مفضل بن عمر می فرمایند :

اي مفضل! ازآفرینش و آماده سازي حکیمانه و مدبّرانه اشیا براي رفع نیاز انسان ، درس عبرت بگیر . براي او غلّات ، آفریده شده ، ولی او بایدآنها را آرد کند و آرد را خمیر سازد و با آن ، نان بپزد . براي پوشاکش پشم آفریده شده ، ولی او باید آن را بزند و بریسد و ببافد .
براي او درخت آفریده شده ، ولی باید آن را بکارد و آبیاري کند و مراقب آن باشد . داروها براي درمان بشر پدید آمده اند ، ولی
او باید آنها را از زمین برگیرد و با مواد دیگر ، مخلوط کند و داروي شفابخش بسازد . دیگر اشیا را نیز همین گونه می یابی .

حضرت، سپس تأکید می کند : بنگر که چگونه تمام نیازهاي ضروري انسان ، آفریده شده ، ولی انسان باید براي دسترسی به آنها
تلاش و حرکت کند که صلاح وي در این است ؛ زیرا اگر همه این نیازها را بدون تلاش و کوشش به دست می آورد ، همواره در
وادي سرمستی و طغیان سقوط می کرد و چه بسا دست به اعمالی می زد که خود را نیز هلاك کند .

ر . ك : توحید المفضّل، ص 87 ؛ بحار الأنوار ، ج 3 ، ص 87