رسول اكرم (ص) فرموده است:

دوستان خدا روى فطرت و از اصل خلقت سخى هستند. و سخاوت تعلق میگيرد به آنچه نزد بنده محبوب و مورد علاقه است. و از علائم سخاوت و شخص سخى آنكه هرگز در فكر آن نيست كه مال دنيا نصيب كه می‏شود، و كدام كسى مالك يا حاكم يا سلطان مى‏شود، خواه آن ثروتمند و يا مالك و يا حاكم مسلمان و مؤمن باشند و يا كافر، معصيت كار باشند و يا مطيع و فرمانبردار، شخص شريف و عزيزى باشند و يا پست. و شخص سخى ديگران را بر خود مقدم مى‏شمارد، به ديگران اطعام میكند و خود گرسنه میماند، ديگران را میپوشاند و خود احتياج به لباس دارد، بذل و عطا می‏كند به ديگران و خود از قبول عطا امتناع مى‏كند، و در مقام بذل و سخاء نه تنها منتى ننهد بلكه خود ممنون مى‏شود.

و هر گاه همه دنيا را به تصرف و ملك خود در آورد، نخواهد ديد خود را در دنيا مگر مانند شخصى كه بيگانه است، و اگر بذل و بخشش كند همه دارايى خود را در راه خدا و براى خدا و در ظرف يك ساعت، هرگز ملول و متأثر نمیشود.

رسول اكرم (ص) فرموده است: شخص سخى نزديك است به خدا و نزديك است به مردم و نزديك است به بهشت و دور است از آتش، و شخص بخيل دور است از خدا و دور است از مردم و دور است از بهشت و نزديك است به آتش جهنم.

و شخصى را كه بذل مى‏كند هنگامى سخى گويند كه: بخشش او در اطاعت خدا و براى خدا باشد، اگر چه بذل او منحصر به يك قرصه نان يا مقدار مختصرى از آب باشد.

رسول اكرم (ص) فرموده است: سخى در موردى است كه از آنچه دارد و مالك است بذل كرده، و مقصود او از اين عمل خدا و براى خدا باشد. و اما كسى كه تظاهر به سخاوت مى‏كند و بذل و بخشش او در راههاى خلاف و
عصيان است؛ هر آينه او در مورد سخط و غضب خدا واقع خواهد شد، و چنين شخصى بخيلترين مردم است براى نفس خود تا برسد به ديگران، زيرا او از هوى و هوس خود پيروى كرده و از اوامر و فرمانهاى پروردگار متعال سر پيچى نموده است. خداوند مى‏فرمايد: و آنان حمل مى‏كنند سنگينيهاى ديگران را با سنگينيهايى كه ضميمه سنگينيهاى خودشان است  (عنكبوت- 13)

منبع: (مصباح الشريعة / ترجمه مصطفوى، متن، ص: 222)