در اين زمان خداوند مردى را از عترت من بر مى‏ انگيزد، زمين را از عدل و داد پر مى‏كند بعد از آن كه از ظلم و ستم پر شده باشد، از او اهل آسمان و زمين راضى باشند، نعم الهى روز افزون از آسمان مى‏ بارد، و زمين نعمتهاى خود را بيرون مى‏ ريزد و آسايش امت اسلام كاملا در آن عصر تأمين مى‏گردد، دنيا مبدل به كانون صلح و صفا مى‏شود به طورى كه زنده‏ها، مرده‏ها را آرزو كنند، در اين شرائط هفت يا نه سال زندگى مى‏كند[1].

** در «کمال الدّین» آمده است که: خداوند در شب معراج به پیامبر اکرم (ع) فرمود: «گنجها وذخایر را به مشیّت خود، برای او (یعنی حضرت قائم(ع)) ظاهر می کنم».

در کتاب «ارشاد» از شیخ مفید از امام صادق(ع) روایت است که فرمود: «وقتی حضرت قائم ظهور کند، زمین گنجهای خود ظاهر می کند بطوری که مردم گنجها را بر روی زمین می بینند».

«وامّا مهدی آن کسی است که زمین را آنگاه که ستم همه جا را فرا گرفته باشد، از عدل وداد پر می کند وچهارپایان از دست درندگان در امان می مانند... «خداوند گنجهای زمین وآنچه در داخل آن است را برای او آشکار می سازد».  ... آسمان بر ایشان باران پی در پی می فرستند وزمین چیزی از گیاهان خود را ذخیره نمی کند».....تا اینکه برای مردگان آرزو می کنند».یعنی کاش زنده می شدند واین چیزها را می دیدند.

«در آن زمان زن از عراق به شام می رود وپای خود را فقط بر روی گیاه می گذارد».هنگامی که وقت ظهور حضرت قائم شود منادی از آسمان ندا می کند که: ای مردم! زمان حکومت جبّاران بر شما پایان یافته وبهترین امّت محمّد(ع)، ولیّ امر شما شده است»...پس در آن زمان، مرغان در آشیانه های خود جوجه می گذارند وماهی ها در دریاها تخم می گذارند ونهرها جاری می شوند وآب چشمه ها بسیار می شود وزمین چند برابر ثمر ورزق خود را می رویاند..

سیّد علیّ بن طاووس در کتاب «سعدالسّعود» از صحیفه ادریس نبیّ، در ضمن درخواست ابلیس نقل کرده است که: «پروردگارا! به من تا روزی که خلق مبعوث می شوند، مهلت بده».

وجواب آمد که: «نه! ولی تا روز معلوم، تو از مهلت داده شدگان هستی وآن روزی است که من حکم نمودم وحتم کردم که آن روز، زمین را از کفر وشرک ومعاصی پاک کنم وبرای آن وقت، بندگانی که دلهایشان را به ایمان آزمودم وآنها را پُر نمودم از ورع واخلاص ویقین وتقوی وخشوع وصدق وحلم وصبر ووقار وپرهیزگاری وزهد در دنیا ورغبت در آنچه در نزد من است، بعد از هدایت وآنها را نگاهبانان آفتاب وماه می گردانم، یعنی برای عبادت در شب وروز. وآنها را در زمین خلیفه وجانشین خواهم کرد وبه آنها بر دینی که آن را برای ایشان پسندیدم، قدرت وتوانایی خواهم داد.

آنگاه مرا عبادت می کنند وچیزی را برای من شریک قرار نمی دهند. نماز خود راسر وقت بخوانند وزکات خویش را در زمانش بپردازند وامر به معروف ونهی از منکر نمایند، ودر آن زمان امانت را بر زمین بیاندازم.

پس چیزی به چیزی ضرر نرساند وچیزی از چیزی نترسد. آنگاه چهارپایان وجانوران زهردار در میان مردم آیند وهمدیگر را اذیّت نمی کنند. ونیش را از جانورانی که نیش دارند بردارم وزهر هر حیوان زهردار را ببرّم وبرکات را از آسمان وزمین نازل کنم وزمین از نیکویی نبات خود بدرخشد وهمه ثمره های خود را بیرون دهد ومهربانی ودوستی را در میان آنها بیندازم پس با یکدیگر مواسات کنند وبه یک اندازه قسمت کنند.

پس فقرا بی نیاز می شوند وهیچ کس از مردم بر دیگری برتری نکند وبزرگ به کوچک وکوچک به بزرگ احترام بگذارد وبه حقّ، متدیّن شوند وانصاف دهند وحُکم کنند، آنها اولیای من هستند، برای آنها پیامبر ورسول را برگزیدم وبرای او، اولیاء ویاورانی قرار دادم.

اینها برترین امّتی هستند که من برای نبیّ برگزیده خود وامین مرتضای خود، انتخاب کردم واین هنگامی است که آن را در علم غیب خود پوشاندم، وچاره ای نیست که آن واقع شود وتو را در آن روز با تمام سواران وپیاده گانت وتمام لشکریانت هلاک می کنم. برو! تو از مهلت داده شدگان هستی تا روز معلوم»

عقل مردم به برکت وجود حضرت قائم(ع)، کامل می شود وایشان دست بر سر آنها می کشد وکینه وحسد از دلهایشان بیرون می رود که از روز کشته شدن هابیل تا کنون وجود داشته است، وعلوم به آخرین حدّ خود می رسد...

هر گاه حضرت قائم(ع) قیام کند، دست خود را بر سر بندگان می گذارد وبخاطر این کار، عقل ایشان را جمع می نماید وخرد آنها را کامل می کند».خدای تعالی بی نیازی را در دلهای مردم وارد می سازد

از امام صادق(ع) روایت است که فرمود: «بدرستی که هر گاه قائم ما، حضرت مهدی(ع) ظهور کند، خداوند در گوشها وچشمهای شیعیان ما، قوّت وقدرت می دهد بطوری که میان آنها وحضرت مهدی (ع) به اندازه چهار فرسخ فاصله می شود، پس با ایشان صحبت می کند وآنها می شنوند وبسوی آن جناب نظر می کنند».

خداوند از هر مؤمنی آفت را می برد وبه او قدرت ونیرو می دهد».

به هر یک از یاران امام زمان (ع)، به اندازه چهل مرد نیرو داده می شود..... بطوری که می توانید با آن قدرت، کوه را از جا بکَنید وشما قوام (وخزاین) زمین هستید».

3- امام‏ صادق‏ عَلَيْهِ السَّلَامُ به نقل از حضرت رسول صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ فرمود:

چه كسى است كه چهار چيز (و چهار برنامه) را در برابر چهار خانه در بهشت براى من تضمين مى‏كند: انفاق كنى و از تنگدستى نهراسى، ديگران را نسبت به خود انصاف دهى، سلام كردن را در همه جا رايج گردانى؛ بحث و جدال را رها نمايى، اگر چه حقّ با تو باشد.

امام صادق (ع) فرمود: پيغمبر (ص) فرموده است: شش خصلت است كه در هر كس باشد در برابر خدا و نزديك او باشد. ابن ابى يعفور گفت: قربانت گردم آنها كدامند؟ فرمود: مسلمان آنچه را كه براى عزيزترين افراد خانواده‏اش دوست مى‏ دارد، براى برادر مسلمانش نيز دوست بدارد، و آنچه را كه براى آنان نمى‏پسندد، براى برادر مسلمان نيز نپسندد، و با او دوستى صميمانه داشته باشد، تا اين كه فرمود: وقتى در دوستى به اين حدّ برسد آنچه كه در دل دارد برايش توضيح دهد، و با شادى او شاد و با اندوه وى غمناك شود، و اگر توانايى انجام كارى را براى او دارد انجام دهد، و گر نه برايش دعا كند، تا اين كه گفت:

پيغمبر (ص) فرمود: خدا را جانب راست عرش بندگانى در برابرش دارد كه رخسارشان سفيدتر از برف و روشنتر از آفتاب است، شخصى مى‏پرسد آنها كيستند؟

گفته مى‏شود، آنها كسانى هستند كه براى عظمت خدا همديگر را دوست داشتند.

 [1] ( 2) قندوزى، ينابيع المودة، ص 431- ابن حجر عسقلانى، الصواعق، ص 97.